Biedrzeniec anyż (Anyż, Anyżek) / Pimpinella anisum L.
11.07.2014
Występowanie
Biedrzeniec anyż pochodzi ze Wschodu, przypuszczalnie z obszaru Morza Śródziemnego. Dziś uprawiany jest w krajach Wspólnoty Niepodległych Państw, w Stanach Zjednoczonych, Indiach i Niemczech. Dziko rośnie w Egipcie, Syrii, Grecji i na Cyprze. Roślina rośnie w wilgotnym i ciepłym klimacie na glebie piaszczystej. W Polsce występuje tylko w uprawie ogrodowej.
Opis zioła
-
Stosuje się jako przyprawę i środek leczniczy.
-
Wykorzystuje się go na poprawę trawienia, a także na choroby dróg oddechowych i melancholię.
-
Jest to roślina mająca działanie osuszające, rozgrzewające oraz rozkurczowe.
Wygląd
-
Roślina jednoroczna, delikatnie owłosiona.
-
Wyglądem przypomina koper.
-
Osiąga wysokość od 30 do ponad 50 cm.
-
Łodyga w górnej części rozgałęziona.
-
Dolne liście są na długich ogonkach, niepodzielne, okrągło - sercowate, na brzegu ząbkowane. Liście łodygowe są pierzaste.
-
Kwiaty są żółtawobiałe.
-
Miękko owłosiony owoc, pachnący anyżkiem - jest gruszkowaty, szarozielony i ma 5 mm długości.
Właściwości
-
W medycynie ludowej biedrzeniec anyż uchodził jako afrodyzjak.
-
Obecnie jest wykorzystywany przy nieżytach górnych dróg oddechowych, szczególnie przy kaszlu.
-
Stosowany jest także przy rozstrojach żołądka.
-
W kuchni jest używany jako przyprawa do ciast i jarzyn.
-
Jest to także środek polecany karmiącym matkom, ponieważ wzmaga laktacje.
-
Anyż działa pobudzająco na mózg, rdzeń kręgowy i wegetatywny nastrój nerwowy. Żucie pojedynczych nasion może działa uspokajająco .
-
Olejek z anyżu spełnia funkcje trawienną, likwidując wzdęcia, burczenie oraz uczucie i tak zwanego "przelewania się w brzuchu".
Przeciwwskazania
Skutki uboczne
-
Bardzo rzadko mogą występować alergiczne reakcje błony śluzowej albo dróg oddechowych.
-
Nie może być przedawkowany ponieważ może wpłynąć negatywnie na działanie mózgu.
Na podstawie
-
Grau J., Jung R., Munker B., Zioła i Owoce leśne, Warszawa 1996, s. 232.
-
Mayer J. G., Uehleke B., Saum K., Zioła Ojców Benedyktynów. Mieszanki i leczenie, Warszawa 2004, s. 143. Poprzęcki W., Ziołolecznictwo, Warszawa 1989, s. 84.