Zioła

Chaber bławatek / Centaurea cyanus L.

Gdzie naturalnie rośnie

Ogólny krótki opis zioła

• Najczęściej znany pod nazwą bławat lub chaber.
• Jest uważany za chwast rośli ozimych.
• Jednak ma właściwości moczopędne i przeciwzapalne. 

Wygląd

• Roślina jednoroczna lub dwuletnia, do 1 metra wysokości.
• Ma łodygę wzniesioną, rozgałęzioną.
• Liście są naprzeciwległe, równo, wąsko lancetowate, dolne zwykle pierzastodzielne.
• Koszyczki kwiatowe są ulokowane na szczytach rozgałęzień. Pojedyncze koszyczki kwiatowe osiągają średnicę 2-3 cm.
• Ma błękitne lub ciemnoniebieskie kwiaty o delikatnym zapachu.
• Owocem jest niełupka z krótkim puchem kielichowym. 

Właściwości 

• W Swoim składzie posiada flawonoidy, garbniki, gorycze, cukry i śluzy a także sole mineralne (mangan).
• Ma właściwości silnie moczopędne, żółciopędne, żółciotwórcze, przeciwzapalne, bakteriobójcze, przeciwalergiczne, antyseptyczne, metaboliczne i wzmacniające.
• W leczeniu napar z kwiatów chabra jest stosowany w stanach zapalnych nerek, skąpomoczu, obrzęku na tle niewydolności nerkowo-sercowej, dolegliwości wątroby, chorobach reumatycznych i zaburzeniach przemiany materii.
• Stosuje się tez w problemach kobiecych, ponieważ reguluje cykl miesiączkowy.
• Napar z kwiatów bławatka stosuje się tez przy płukaniu jamy ustnej i gardła.
• Okłady z naparu z kwiatów stosuje się w stanach zapalnych spojówek i obrzęku powiek.
• Kąpiele z dodatkiem naparu z bławatka poprawiają krążenie oraz są pomocne w leczeniu grzybic i drobnych zmian skórnych.
• Kąpiele stóp z dodatkiem naparu stosuje się w leczeniu grzybic.
• Bławatek ma także zastosowanie kulinarne, ponieważ brzeżne kwiaty (niebieskie płatki) można dodawać do sałatek, surówek i innych potraw. 

Przeciwwskazania i możliwe skutki uboczne

• Dotychczas nie stwierdzono.

Na podstawie

• Anioł- Kwiatkowaska J., Berdowski W., Rośliny lecznicze. Atlas, Warszawa 1993, s. 85.
• Chrzanowska A. A., Święte zioła poleskich znachorek. Tom I, A-K, Białystok 2012, s. 119 -121.
• Mikołajczyk K., Wierzbicki A., Zioła, Warszawa 1987, s. 79-80.