Zioła

Jałowiec pospolity / Juniperus communis L.

Gdzie naturalnie rośnie 

Ogólny opis zioła

• Jałowiec pospolity od dawna był używany jako lek na choroby płuc, gorączkę oraz jako środek moczopędny.
• Przede wszystkim stosuje się go też w przetwórstwie mięsa podczas wędzenia wędlin w celu uzyskania specyficznego zapachu. 

Wygląd

• Jałowiec to krzew podnoszący  się albo prosto wzniesiony.
• Z reguły osiąga  1 - 3 metrów wysokości, ale niekiedy może wyrastać jako drzewo osiągając nawet 15 metrów.
• Okazy prosto rosnące zazwyczaj układają się w kolumnową postać.
• Zebrane po 3 w kółko – posiadają odstające i kłujące szpilki mając długość 6 – 21 mm.
• Krzew rzadko tylko jednopienny, przeważnie dwupienny.
• Kwiaty żeńskie po zapłodnieniu rozwijają z trzech górnych łusek nasiennych mięsiste szyszkojagody, które jednak w drugiem lub nawet w trzecim roku dojrzewają jako niebieskoczarne owoce. 

Właściwości / działanie lecznicze

• Do celów leczniczych używa się jagód, zawierających dużo olejku eterycznego.
• Wzmacnia narządy trawienne i wspomaga przepłukiwanie nerek oraz dróg moczowych.
• Wraz z flawonoidami zapewnia działanie rozkurczowe.
• Garbniki wspomagają pozytywne oddziaływanie na żołądek i jelita.
• Wykorzystuje się jagody jałowca przy niestrawnościach, w lekkich skurczach żołądka, a także przy wzdęciach.
• Owoce zawierają między innymi olejek eteryczny, kwas organiczny, witaminę C i związki żywicowe.
• Owoce są stosowane głównie w chorobach wątroby jako lek żółciopędny i żółciotwórczy oraz w chorobach nerek jako środek moczopędny.
• Duże zastosowanie jałowiec znalazł w przemyśle spirytusowym, do produkcji wódki jałowcowej oraz jako przyprawa do mięs i drobiu.  

Przeciwwskazania

• Nie stosować przy zapaleniu nerek i w czasie ciąży.

Możliwe skutki uboczne

• Stałe przyjmowanie jałowca w dużych dawkach może spowodować podrażnienie żołądka i jelit. 

Na podstawie

• Grau J., Jung R., Munker B., Zioła i Owoce leśne, Warszawa 1996, s. 30.
• Mayer J. G., Uehleke B., Saum K., Zioła Ojców Benedyktynów. Mieszanki i leczenie, Warszawa 2004, s. 121.
• Mikołajczyk K., Wierzbicki A., Zioła, Warszawa 1987, s. 112-113.