Lawenda / Lavandula angustifolia
15.09.2014
Gdzie naturalnie rośnie
Pierwotnie dziko rosła w zachodniej części obszaru śródziemnomorskiego. W częściach Europy południowej i Środkowej powszechnie jest uprawiana jako roślina lecznicza i aromatyczna. W Polsce niekiedy uprawiana w ogródkach.
Lawenda to roślina dziko rosnąca na kamienistych zboczach, słonecznych, suchych stokach i na stepach skalnych, poza tym często uprawiana, także jako roślina ozdobna.
Ogólny opis zioła
-
Lawenda często kwitnie w ogródkach domów.
-
Pięknie wyglądająca roślina ma także zastosowanie w ziołolecznictwie.
-
Działa odprężająco na człowieka, dlatego też jest składnikiem w lekach uspokajanych, ale też jest stosowana w aromaterapii.
Wygląd
-
Gęsto rozgałęziony półkrzew o wysokości 30 - 60 cm, aromatycznie pachnący.
-
Gałęzie rózgowate, podnoszące się lub prosto wzniesione.
-
Liście równowąskie lancetowate, do 0.5 cm szerokości i do 5 cm długości.
-
Na brzegach liście są podwinięte.
-
Lawenda ma niebieskawo - fioletowe kwiaty zebrane na długich szypułkach.
-
Kielich na wierzchołku niebiesko filcowaty, poza tym z zewnątrz biało filcowaty.
-
Zapach ziela jest bardzo przyjemny, a smak lekko szczypiący.
Właściwości / działanie lecznicze
-
Jest stosowana jako środek uspokajający, poprawia zapach mieszanek leczniczych, zewnętrznie poprawia ukrwienie, także stosowany jako dodatek do kąpieli.
-
Odpręża przy migrenach.
-
Kwiat pobudza czynności żołądka, uspokaja, działa moczopędnie, rozkurczowo, bakteriobójczo i wzmaga działalność gruczołów wydzielania wewnętrznego.
-
Stosować napar z lawendy można przy zaburzeniach i nieżytach dróg trawiennych, puchlinie wodnej, mdłościach.
Przeciwwskazania i możliwe skutki uboczne
Na podstawie
-
Grau J., Jung R., Munker B., Zioła i Owoce leśne, Warszawa 1996, s. 172.
-
Poprzęcki W., Ziołolecznictwo, Warszawa 1989, s. 134.