Zioła

Lebiodka pospolita / Origanum vulgare L.

Gdzie naturalnie rośnie

Ogólny krótki opis zioła

• Lebiodka pospolita jest używana przede wszytkom w schorzeniach układu trawiennego na przykład niestrawności albo wzdęciach.
• Choć nie ma przyjemnego zapachu to jednak jest bardzo pomocna. 

Wygląd 

• Roślina wieloletnia, od 20 do 60 cm wysokości, o niemiłym zapachu. Łodyga prosto wzniesiona, delikatnie owłosiona.
• Krótko ogonkowe jajowate liście, krzyżowo naprzeciwległe, słabo ząbkowane.
• Kwiaty lebiodki są czerwonopurpurowe lub różowe zabarwione, rzadko białe.
• Są one zebrane w wiechy lub baldachy, umieszczone na szczycie lub boczne na długich szypułach.

Właściwości / działanie lecznicze

• Zawiera w sobie olejki eteryczne z węglowodanami, garbnikami i goryczami.
• Lebiodka jest stosowana jako środek rozkurczowy przy zaburzeniach menstruacji i nadpobudliwości, jak nimfomania i onanizm. Środek ogólnie wzmacniający, szczególnie wzmacnia żołądek i przeciwdziała wzdęciom.
• W medycynie lebiodka wykazuje właściwości: przeciwskurczowe, wiatropędne, bakteriobójcze, przeciwreumatyczne, uspokajające, oczyszczające, przeciwbólowe, wykrztuśne.
• Stosuje się ją w chorobach układu pokarmowego, dolegliwościach wątroby i  dróg żółciowych, żółtaczce, atonii jelit, wzdęciach, depresji, epilepsji, nieżytach górnych dróg oddechowych, kaszlu, astmie, nerwicy.
• Zewnętrznie lebiodka zalecana jest przy stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, świądzie skóry, trudno gojących się ranach, przy odleżynach.
•  Nasączone płatki używa się w leczeniu trądziku, wypryskach i zmianach skórnych.
• Suszone ziele jest doskonałą przyprawą podnosząca walory smakowe potraw. Można go używać do zup, pizzy, potraw rybnych i z jaj oraz sporządzać aromatyczne herbatki.

Przeciwwskazania i możliwe skutki uboczne

• Brak wzmianek.

Na podstawie

• Chrzanowska A. A., Święte zioła poleskich znachorek. Tom II, K-P, Białystok 2013, s. 84-86.
• Grau J., Jung R., Munker B., Zioła i Owoce leśne, Warszawa 1996, s. 244.