Zioła

Rdest wężownik / Polygonum bistorta

Gdzie naturalnie rośnie

Ogólny opis zioła

• Rdest wężownik zawdzięcza swą nazwę korzeniu, który jest gruby, zdrętwiały i w formie skręconego węża.
• Występuje na łąkach i jest głównie stosowany w paradontozie.
• Czasem jest też nazywany żmijowym korzeniem lub miodunką gajową. 

Wygląd 

• Rdest wężownik to trwała bylina, smukła osiągająca do 1 m wysokości.
• Nasadowa i podziemna część pędu wężowato skręcona, gruba z rozłogami.
• Z tej osi wyrastają boczne nierozgałęzione pędy kwiatowe.
• Liście odziomkowe i łodygowe są podłużne. Blaszka liściowa może mieć długość nawet 10 cm, na brzegu jest falisto karbowana, naga z wierzchu ciemnozielona, pod spodem niebieskozielona.
• Kwiaty rdestu są małe, przeważnie lśniąco różowe, zebrane w gęste szczytowe kłosy do 8 cm długości.
• Kwiat składa się z zabarwionych na różowo eliptycznych działek, z każdego wyrastają pręciki wystające ponad kwiat.
• Owocem jest okwiat w barwie lśniąco brunatnej. 

Właściwości / działanie lecznicze

• Młode liście i łodygi są używane jako szpinak. Jednak w leczeniu wykorzystuje się kłącze.
• Rdest wężownik bywa używany głównie jako zielona pasza, ponieważ jego suche liście szybko się rozkładają.
• Kwiaty są bardzo obfite w nektar, zyskują znaczenie jako pokarm dla pszczół.
• Rdest ma działanie: bakteriobójcze, ściągające, odkażające, przeciwkrwotoczne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i odtruwające. Odwar z kłączy stosuje się w paradentozie, krwawieniach dziąseł, anginie, stanach zapalnych błon śluzowych jamy ustnej i gardła, w grzybicach jamy ustnej.
• Waciki nasączone odwarem z kłaczy wykorzystuje się w leczeniu trądziku, wyprysków skórnych, pleśniawkach, żylakach odbytu i podudzi, grzybicach, owrzodzeniach.
• Kąpiele z dodatkiem odwaru z kłączy działają antyseptycznie, grzybobójczo, przeciwzapalnie, są pomocne w nadmiernej potliwości ciała. Odwar stosuje się także w zlikwidowaniu białych upławów, zimnicy, przewlekłych nieżytach dróg moczowych.
• Sproszkowane kłącze dodaje się do pieczywa, co podnosi jego jakość i smak. 

Przeciwwskazania i możliwe skutki uboczne

• Brak wzmianek. 

Na podstawie

• Anioł- Kwiatkowska J., Berdowski W., Rośliny lecznicze. Atlas, Warszawa 1993, s. 228-229.
• Grau J., Jung R., Munker B., Zioła i Owoce leśne, Warszawa 1996, s. 72.