Zioła

Rutwica lekarska / Galega officinalis L.

Gdzie naturalnie rośnie

Ogólny opis zioła

• Rutwica wymaga dobrej ziemi uprawnej, poza ogrodami spotyka się ją raczej rzadko. Jest często stosowana pomocniczo w leczeniu cukrzycy. 

Wygląd

• Rutwica to trwała roślina zielona, do 1 m wysokości, intensywnie zielona, naga lub skąpo owłosiona z długim kłączem, o wielu głowiastych rozgałęzieniach.
• Liczne prosto wzniesione, zwykle nie rozgałęzione łodygi są wywnętrz puste, bruzdowate, ulistnione skrętolegle.
• Liście są krótkoogonkowe, zwykle z 11 - 17 parami odcinków.
• Odcinki natomiast są eliptyczne do lancetowatych, zaokrąglone lub zaostrzone, z wyraźnym kolcem na końcu.
• Małe przylistki są wolne, pół strzałkowe. Nieco zwisające kwiaty są zebrane w wielokwiatowe długo szypułkowe grona, wyrastające z pachwin liści.
• Kielich kwiatu jest dzwonkowaty i zrośnięty z 5 szydlastymi ząbkami. Motylkowe kwiaty są koloru białego.
• Nagie czerwonobrunatne strąki stoją skośnie wzniesione. 

Właściwości / działanie lecznicze

• Rutwica zawiera w sobie garbniki, gorycze, saponiny.
• Młode liście rutwicy są spożywane w krajach południowej Europy jako sałata.
• Dawniej roślina ta uchodziła za ulubiony środek leczniczy przy gorączce, dżumie i ukąszenia jadowitych wężów.
• Ziele działanie mlekopędne, moczopędne, napotne, przeciwcukrzycowo, stosuje się je w formie naparu w cukrzycy lub stanach przedcukrzycowych, lżejszych formach przeziębienia, stanach zapalnych dróg moczowych i na poprawienie składu i wydzielania mleka u karmiących matek.

Przeciwwskazania i możliwe skutki uboczne

• Brak wzmianek.

Na podstawie

• Poprzęcki W., Ziołolecznictwo, Warszawa 1989, s. 169-170.
• Grau J., Jung R., Munker B., Zioła i Owoce leśne, Warszawa 1996, s. 100.